LAVERNIA

LAVERNIA

Dea, quam Romani coluêre, a qua Laverniones dicti sunt fures, quod sub tutela huius Deae eslent. Horar. l. 1. Ep. 16. v. 60. et seqq.

—— Pulchra Laverna

Da mihi fallere, da iustum, sanctumque videri,

Noctem peccatis, et fraudibus obice nubem.

Erat caput sine corpore, habuit lucum Romae: Hinc Lavernalis ibi porta. Aedes eius Lavernium dicta, ut et Dianium, et Minervium. De sacro eius, ita Seren.

Inferis manu sinistra immolamus pocula,

Laeva quae vides, Lavernae; Palladi sunt dextera;

apud Statii interpretem Lutar. Theb. l. 4. v. 502.

Laevaque convulsae dedimus carchesia terrae.

Ubi is Lavernam pro Proserpina posuit, a ratione silentii. Sacra enim et preces Lavernae confieri silentio consuevisse, adnotat scholiast. Horat. l. 1. Ep. 16. v. 60. Silentes autem Inferos perhiberi, notum Nomen quod attinet, a lavando quidam id deducunt: Lavatores enim fures quoque dicti, quod lavent, i. e. purgent ea loca, quae non debent. A'levando alii; namque levatores eosdem Petron. Edit. Gonsali de Salas. p. 87. Edit. Bosch. c. 100. vocat. Quidam a Gr. λαβεῖν vel λάφυρα. Vide Voss. in Gloss et Martin. Lexsico Philolog.